Legendarni srpski glumac i reditelj Ljubiša Samardžić preminuo je u 81. godini.
Glumac je početkom decembra prošle godine imao operaciju mozga, nakon koje se brzo opravio. Čak se u martu ove godine poklonio publici 64. Beogradskog festivala dokumnetarnog i kratkometražnog filma u Domu omladine. Tada je premijerno prikazan njegov dokumentarac “Panta rei”, u kojem Ljubiša daje intimno, iskreno i dirljivo svedočanstvo o svom detinjstvu, porodici rudara iz koje je potekao, dolasku u Beograd na studije, razlozima zbog kojih je izabrao glumačku profesiju, svojoj supruzi, sinu koji je preminuo, ćerki, unucima, ali i o vremenu u kojem je živeo.
Dirljive reči podrške za Ljubišu Samardžića
Na velikoj premijeri, jedini glumac sa ovog prostora koji je osvojio Zlatnog lava u Veneciji, pojavio se u društvu supruge Mirjane Samardžić sa kojoj je u braku proveo pola veka. Društvo su mu tada pravili unuk Stefan i unuke Marta i Sara.
Na žalost, hronična leukemija od koje je bolovao bila je jača od legende srpskog glumišta.
Rođen je u 19. novembra 1936. Skoplju u porodici rudara. Studirao je pravo, a potom je prešao na Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Njegov talenat je otkriven veoma rano i dobio je stipendiju za studije kod režisera Bojana Stupice. Samardžić je završio Akademiju u Beogradu.
Ljubiša i Mirjana Samardžić: Brak koji ni tragedije nisu uzdrmale
Pažnju kritike privlači ulogom šarmantnog nespretnjakovića u "Prekobrojnoj“ (1962) B. Bauera, a zatim snima filmove "Peščani zamak“ B. Hladnik, "Dani“ Aleksandra Petrovića i "Desant na Drvar“ F. Hadžića. Za film "Jutro“, gde tumači lik mladog partizana suočenog s tragedijama rata, nagrađen je na festivalu u Veneciji. Nagradu Gran pri u Nišu dobio je za ulogu u filmu Veljka Bulajića "Bitka na Neretvi“ 1969. Godine.
Kroz gotovo trideset godina glumio je glavne i veće sporedne uloge u više od sedamdeset filmova različitih žanrova, najčešće u ratnim i komedijama, ali, u novije vreme, i u delima društvene problematike: "Ljubavni život Budimira Trajkovića“, "Smrt gospodina Goluže“, "Život je lep“, "Kuća pored pruge“ i drugi.
Naklonost publike stekao je gotovo isključivo na filmu, kako sam kaže, igrao je kod skoro svih jugoslovenskih reditelja; na televiziji je nastupao relativno malo (glavne uloge u četiri televizijiske serije: "Kuda idu divlje svinje“, "Dimitirije Tucović“, "Vruć vetar“ i "Policajac sa Petlovog brda“).
Dobitnik je i Sedmojulske nagrade SR Srbije 1984. godine za glumačko ostvarenje u proteklih dvadesetpet godina, te, tadašnjeg najvišeg priznanja Nagrade AVNOJ-a 1988. godine, inače ova nagrada je prvi put dodeljena jednom filmskom glumcu. Od svih jugoslovenskih glumaca najčešće je nagrađivan na pulskom festivalu.
Najnovije.
Zvezde.
